Düşlerim Ve Karıncalar..

Ben nasıl kendime geleyim ki? Sende iken ben..

Sen bende değilken?

Söyler misin bana çıkan yolu..

Senden geçemediğim, kendimden geçişimin bir boğan derinliğindeyim.

Sensizlikte tanışıyorum bilmediğin girdaplı acılar ile.

Uyutmayan sancılar ile tanışıyorum yokluğunda..

Kendime bir söz veriyorum, sonra bir söz daha veriyorum, sonra bir söz daha..

Sensiz, o kadar bensizim ki, sözlerin, sözde kaldığı bir bensizliğe demir atmış düşüncelerim..

Her kelime batıyor ruhuma benim..

Aslında yanımda olsan da hiçbir şey değişmeyecek, yanımda olsan da, yanımda olamazsın çünkü..

Derine..

Dahada derine iniyor umutsuzluğum..

Anlıyorum ki; Gözyaşlarında boğulanlara yüzme bilmesi fayda etmiyor.

İçim derdim sana, içim şuan paramparça..

Acılara teslim, ölümle cebelleşiyor ruhum..

Bakir düşüncelerim laçkalaştı, göz bebeklerim kundakta boğuluyor.

Bir desem değil, iki desem hiç değil.. Özlemin içimin pi sayısı..

Sen benim sonsuzluğa giden sonsuzluğumdun.

Ne oldun? 

İçim öyle bir kırık dökük ki, parçalarım kum taneleri kadar oldu dünya bensem.. 

Üzerime acılar kaftan aldım; Kaf dağları dikilmiş ruhumun mezar taşına..

Ama ruhum ölmedi, nasıl anlatılır bilmem; Araf'ın da Araf'ında ruhumun içindesin..

Söz'lerin içimde yara, içimde ferdi figan susuşların terminolojisi oldun.

Şuan dünyam yanıyor, ve ben içimi söndürecek yaşların benzinleştiğine şahit oluyorum.

Yalnız; O kadar yalnızlaşıyorum ki..

Bu dünyada birazda sen yalnız kal diye, yalnız bir adım bıraktı gelmeyişine. 

Geç kalma.

@Ferhamun